Sabah

Ve sabah...

Diğerlerinden farklı olmasını istediğim...

Küçük küçük yollar çiziyorum kendi içime doğru. Eline haritalar tutuştuyorum. İyi oku lütfen, iyi gör onları. Doğru yollardan gel içime, kaybolmadan, yorulmadan. Kandırmadan kimseyi. Geceyi sabahı boşver. Güneş hiç batmasın. Yorulduğumda mesafelerden gel sarıl.

Burada güzel herşey. Burada manzara güzel. Burada gece yok, gündüz yok. Mevsim yok, zaman andan ibaret. Korkuları, tereddütleri de sakladım derimin altına. Dokunuşlarınla şekil bulacak hepsi. Gel otur yanıma, al düşlerini de. Bak ne temiz buara herşey, ne aydınlık! Ellerim yüzünde dolaştığında bana nefesini ver korkmadan. Nefes almama izin ver, saçımı okşa...

Doğru yollardan gel içime adam, dolandırmadan hiçbir şeyi, dolaştırmadan. Oturup izleyebileceğimiz bir huzurumuz olsun seninle. Gel, uzan şöyle. Gel...

-Sabahları değişir mi herşey, "açıldığında düş perdeleri"?

yazarken: Kemal Akçan-Sonbahar yine...