S'övme

Sen, sen tam bir hastasın! Aklın hasta senin, tenin!

Tek bir güzel günün yok, her gecenin sonunda güzellikleri uykuya yatırıp kendinle sevişiyorsun ve zamansız bacaklarından sızan kötülük tohumların yatağa karışıyor, havaya karışıyor için. Küçük bir çığlık akıveriyor dudaklarından. Yüzün gülüyor, çocukların düşüyor. Düşürüyorsun onları. Elinden, avucundan kayıveriyorlar. Oysa çocuklar, ne güzel şeyler. Ama senin gecende uykuda güzellikler...

Tenine değdirmiyorsun kimseyi. Tenin senin, zehir. Değdiğine pişman çoğu, değmeyeni de düşman. Sürekli bir tereddütsün sen onların zihnide, sürekli bir gel-git. Hiçbir sabaha karşın sakin değil senin, hiçbir gece yarın.

Yarın sahi, yarın nerede senin? Hangi tekili çoğul yapmakta kullandın onu, harcadın? Harcandın. Gör artık, harcandın, tüketildin. Kelimelerin bakire değiller. Koskoca kadın oldular, her gece yarısı, her sabaha karşının sonunda. Ve bak, gör şimdi, kimin izi kaldı ki kolunda?

Her izi sildin kolundan. Her sesi kulağından ve her sevişmeyi yatağından. Hiçbir şeyin kalmadı. Acı bir yokluk sadece zihninde. Öncesinde yoran anıların bile terk ettiler, çelimsiz seni. Oysa kadın aklın vardı bir de kadın kokun. Erkek gibi işleyen bir gücün ve dayanılmaz yokluğun. Peki nerede kaldı tokluğun? Neden bu herşeyi yarılama hıncı, herşeyden bir ısırık ve sonrasında bozulan ağız tadı?

Hasta bir aklın var senin, tenin. Senden başka kimse giremiyor yatağına, aklına. Sen kendiyle sevişen, kendiyle çelişen... Sen yalnızca kendiyle savaşan ve sonunda yine kendiyle barışan.. Hasta bir bedensin sen, kimseyi içine almayan ama herkesin içine giren, orada kalan...








Ölü tohumlar getirme bu dünyaya, ölü çocuklar bırakma ardında. Uslan artık, iyileş. Kendi içinden çek ellerini, şöyle bir aksın gitsin paslı kan bacaklarından...












-İyileşsin herşey, iyi ol artık. Sabaha karşı varılan şizofreniler yerini sükunete bıraksın. Lütfen...
yazarken: Zeynep Casalini-Dokunma Bana

Yorumlar

Popüler Yayınlar