Renkli Mumlar

Bu derece düşüncesiz bu derece kör olduğuna inanamıyorum. Sahte gibisin. Hiç olmamış hiç yokmuş gibisin. Yenilerle eskiler arasında bir denge kuramıyorsun. Sevgin sonsuz değil. Güvenin de. Düşünceli hallerin de. Sen de. Sen de sonsuz değilsin. Hiç büyümeyen koca bir çocuk gibisin. Fark edemiyor musun? Tam yanında o. Ona yüreğini, zamanını, sevgini, herşeyini veriyorsun. Ama onun ne kadar sahte ne kadar siyah olduğunun farkında değil misin? Görmüyor musun? Yapma, gitme ona. O karanlık. Ona gitme. Dur diyorum. Bak yoruldum ben peşinde koşmaktan. Düşebilirim heran. Düşürebilirim seni de gözümde, aklımda, hayatımda en tabana. Yerin dibine gömebilirim seni. İzin verme buna. Ne? İzin mi vereceksin? Nasıl? Seni öldürmeme izin mi vereceksin? Seni gömmeme... Nasıl yaparsın bunu! Oysa biz senle ağlamıştık acımıza. Sonra çok gülmüştük geçen zamana. Bak nasıldık nasıl olduk demiştik. Hep beraber asılmıştık herşeye. Şimdi sen nasıl? Sen şimdi neden? Nasıl başarıyorsun bunu? Hiçbir şey eskisi gibi değil. Farkındasın. Ben elimden geleni yaparken, küçük renkli mumlar yakarken sana sen onları bir bir söndürüyorsun. Sonra her yer karanlık olduğunda başlıyorsun koşmaya. Ve ben seni artık yakalayamıyorum. Artık eskisi gibi gülmüyoruz, eskisi gibi bakmıyorsun, eskisi gibi dinlemiyorsun. Farkındayım. Herkes farkında. Bir sen! Sen sadece uyuyor, gülüyor, dinliyor, konuşuyor, yaşıyorsun. Sadece bunları yapıyorsun. İstenilen de bu değil midir değil mi? Hayır bu değil. İstediğim bu değil. Duygu yok hiçbirinde. Herhangi biri gibi yapıyorsun tüm bunları. Yoruldum ben. Ve üzgünüm sana bu suçlamaları yaptığım için. Üzgünüm artık aynı gülüşleri paylaşamadığımız için. Zaman akıyor. Ve sen değişiyorsun. Nasıl bu kadar değişken olabiliyorsun, anlamıyorum. Seni her zaman anlayan ben artık anlamıyorum. Anlayamıyorum. Sen karanlığa koşuyorsun ben renkli mumlarımı arıyorum. Artık ilişkimiz mumları söndürüp kaybolmaktan haz duyan çocukla çocuğu mutlu olsun diye elinde küçük kibritler mum yakan anne ilişkisinden ibaret. Ah ne yazık... Ne kadar yazık sana!