-Sayın yolcularımız, terminaller arası kısa geçişlerimizden sonra "anılar şehri"ne girmiş bulunmaktayız. Hoş geldiniz. Yavaşlarken karşılaşılacak ani anı tümseği ihtimaline karşı lütfen aracımız durmadan ve kendinizi "güven"de hissetmeden emniyet kemerlerinizi çözmeyiniz. Arka kapıdan yavaşça ininiz ve sessizce anılarınıza dalınız. Düşlü günler...

Ve sonunda geldim. Bavulumu boşaltmadım heran koşa koşa geri dönme ihtimaliyle. Hiç mi değişmez bir şehrin havası? Hep mi şeker kokulu bir hüzün hakim olur? Yürünen yollardan bir taş bile eksilmemiş bizden çok şey eksilmişken. Bu anılar silsilesine daha fazla dayanamayarak yakmaktan korkuyorum özenle yazılmış her sayfayı. Yine sesleniyor içimden biri; "Birazdan u-yanacaksın ve alnındaki terlerden başka birşey görmeyeceksin."
U-yanmalı mıyım?

Yorumlar

Popüler Yayınlar