Minik Elli Katil

Geçmişinden kurtulmak isteyen bir katil gibiyim. Kan,vahşet,acı ile dolu günleri hatırlamak istemiyorum. Öldürdüğüm her insanın,her anının izleri hala kalbimde. Evet,itiraf ediyorum! Birçoğunun peşinde gezen gölge bendim. Adım atmadan önce hep gölge ne yapar diye düşündüler. Bazılarının göğüs kafesini açıp kalplerini parçaladım. Nefes almaya bile cesaret edemedi kimileri. Öyle korktular ki benden,hep oldum hayatlarının bir köşesinde. Ama ben hepsini unutmak istiyorum. Kirli elleriyle üzerini batırmış çocuk gözyaşlarım var. Bir katile yakışmayacak kadar temiz gözyaşlarım. Ve katil olamayacak kadar minik ellerim. Ama şimdi unutmak istiyorum. Odamın en görünmez köşesine sindim,kendinden korkan bir çocuk gibi. Aynalara bakamayan yaralı bir yüz gibi. Issız çığlıklarım var,sesimi şişeye koyup denize attım. Birgün,hangi sahilde karşılaşırız bilmiyorum. Ellerimde kokusu var hala en makul acılar verdiğim maktulün... Yıkamakla geçmeyen bir koku bu! Beni altüst eden. Hepsine verdiğim acılar,korkular şimdi ben de hüküm sürmeye geldiler. Oysa ben hepsini unutmak istiyorum. Geçmişe ait tüm kanlı günleri,rutubetli koyu renkli anıları,tümünü... Denize atıp uzaklaşmak istiyorum. Dalgaların onları geri getirmesine izin vermemek için taşlar bağladım hepsine. Dibe çöküp kumlara dalsınlar,balıklara yem olsunlar diye. Balıklara yem ettim anılarımı! Duvarlarımı boyadım izleri kapamak için. Yaşanılan her anı sıçramış duvarlarıma. İşte böyle... Geçmişinden kurtulmak isteyen bir katil gibiyim bu aralar,beyaz olmaya çalışan bir siyah gibi kararlı ve en az onun kadar çaresiz. Hiçbir zaman beyaz olamayacağını,grileşmekten öte gidemeyeceğini bilmek bu zavallı küçük elli katili kendinden bile fazla korkutuyor. Böyleyim işte,karmakarışık.