İhtimaller Paradoksu

Uzansam ellerimi kökünden yakacak gibi
Küllerimi en uzağa savuracak ihtişamda nefretin
Dokunsam yanacağım,uzak dursam kırılgan bir hüzün kristaline döneceğim.
Zihnimin paradokslarında koşturup dururken ben bir sabah uyandığımda gitmiş,'geçmiş' olacaksın
Bir ustura yarası dilim sana dökemeyecek kanı gibi kelimelerini
Yalnız olacaksın,yalnız uğurlanacaksın,sen 'yalnız' dilimin akan kanı olacaksın.
Ağır ihmal şartları olan güven oyunlarında canım yandığında kırılmış bebeklerimi alıp terk edeceğim senin çamurdan evini
Annemin eteklerine gözlerimi dökeceğim bir çocuk beyazlığında,içimdeki alaca renklerden arınacağım
Biliyorum dokunursam yanacağım bu ıssız ellere,dokunmazsam ıssız kalacağım...