Senin!

Senin yüzünden.

Herşey, bu yokluk, bu yarım kalanlar, tüm bu işkence.

Sallanan bir masada düzgün bir hayat yazmaya çalışıyorum halbuki temiz bir kağıda. Her hareketimde karalanıyor. Her harfin ucu silik, her cümle devrik. Çiziliyor iyiliklerin üstü. Yamuluyor birşeyler. Birşeyler düzgün gitmiyor.

Senin yüzünden.

Kırılmış bir aynada yüzümü toplamaya uğraşıyorum. Gözüm, kaşım, dudağım yerde tuzla buz. Olmuyor, kopan hiçbir şey birleşmiyor bu odada. Hiçbir gün bütün bir yüzle bakamıyorum onlara. Hep saçma sapan bir yarım kalmışlık, ucu kırılmış bir gülümseme. Tüm sunabildiğim bu onlara, aynada parçalanmış bir yüz. Hepsi bu.

Ama bıktım bugün. Bugün düzgün bir hayat yazmaktan, yüzümü toplamaya çalışmaktan, tüm bu eskimiş, kokuşmuş uğraşılardan sıkıldım. Yapmak istediğim bu değil, sunmak istediğim. İstediğim orada öylece bana bakıp, sonra içinde delirmen değil.

Senin yüzünden.

Tüm bu yokluk, herşey senin.

19:04 Kocaeli

Vega-Tadın Kaldı