Öldür Beni

"Tek bir oyun, sonra kalkıp gidersin.
Sen her zaman risk almayı seversin."


Öldür beni.
Hiç düşünmeden.
Bütün nefretinle, bütün kızgınlığınla.
Önce sesimi öldür mesela. Şarkıları al, göm toprağa. Numaraları sil, telefonları parçala.
Andıran her şeyi, günü, geceyi hepsini öldür.
Sonra dön, ellerimi tut. Onları da öldür.
Hiçbir zaman dokunmadığın, ve artık dokunamayacağın ellerimi üzerinden çek ve öldür.
Bir araya gelmemeleri için minik parçalara böl ellerimi-zi.
Sıradaki parçamı düşün sonra.
Gözlerim sana bakıyor olacak o an. Korkusuz, meydan okurcasına. Alaycı biraz, biraz umursamaz.
Kız, delir. Tek bir hareketle onları da al. Nereye istersen oraya at, nereden görünmüyorsan oraya.
Öldür böylece onları da.
Aklımla kalbimi aynı anda öldürmelisin. Yoksa her şey yarım kalabilir.
Onları karşı karşıya getirdiğinde, öldürmek için başka bir şeye ihtiyacın olmayacak.
Birbirlerini öldürecek kadar, senin kadar nefret ediyorlar nitekim.
Bedenim sonra, gözümden, sesimden, aklımdan, kalbimden geriye kalan her şey.
Biliyorum, hırsla onu da öldüreceksin. Sana ait olan herşeyi öldürdüğün gibi.
Kes, parçala, al, sakla. İlk ve son kez dokun. Sonra öldür. Kurtul.
Tüm bu yeryüzünden silme çaban bedenimle son bulmayacak ama bil.
Mesela Galata'yı da öldürmelisin karşısına dikilip.
Beyoğlu'nu da sinsice, kalabalığa karışıp...
Kişisel katliamın bittiğinde düşün, eksik nerede?
Eksik sende, her şeyden kurtulman için eksik sensin.
Son kez öp kendini, kokla, sarıl. Gül, ağla, eğlen falan filan...
Sevdiğin her şeyi son kez yap.
Sonra, çok sevdiğim hırçın başına daya tabancayı, vur beni.



Bak.
Öldürdün beni.
Hem de hiç düşünmeden.


Kocaeli
10.05.10
Redd-Her Neyse