Renksizlik

Biliyorum, biliyorum küçük bir iç sıkıntısından öte gidemeyeceğini...
Güzel geçirilen birkaç zaman olabilirsin ancak. Beraber uyanabilmekten bile şüpheliyim birlikte daldığımız geceden. Ani uçurumların beni paramparça edecek gibi. Ama yine de hakkını vermeliyim. Her şeyin açık, apaçık bir adamsın. Uçurumun da burada, kucağın da.


Bildiğim tüm bu çıplak gerçekliklere karşı son hızla koşuyorum sana doğru. Sözü edilemeyecek ihtimalleri düşünüyorum, düşürüyorum koşarken birçoğunu. Gecenin bir vakti olmayacak birkaç lafına tav oluyorum hiç adamı olmayacağını bile bile. Ama öyle güzel ki seninle oynamak. Gölgeleri yakalamak gibi. Ya da gördüğün ama anlayamadıklarına birşeyler uydurmak gibi. Söylediğin her şeye bir kılıf uyduruyorum, hepsi üzerime tam oluyor. İçime oturuyor hepsi sabaha karşı. Sabaha karşı içimi soyunuyorum sana. Çıplaklık ne harika, bak.


Ama biliyorum kısa bir iç geçiriş, kısıtlı bir zamandan çok da fazla birşey olamayacağını. Yani güneşli güne çıkılmaz seninle, anlıyor musun? Zamanın yoktur, bahanen çoktur. Öyledir. Görebiliyorum gözümle biraz sonrasını. Yine de zamanım uzun, yıllarım çok. Büyük bir ustalıkla taşıyabilirim sunduğun her şeyi. Yani meydan okuyorum bütün bahanelerine.

Biliyorum, siyah ve beyazdan öteye gidilmez seninle. Ama sevebilirim renksizliği.

Hızla ilerliyorum, bak. Düşeceğim gibi ya da uzanacağım şöyle bi...




yazarken: Pearl Jam|Black