Asma Akıl

Dere tepe düz gidiyorum sana, kusura bakma.

Ağzımdan çıkanı kulağım duymuyor, çıldırıyorum. Nasıl kudurmuş bir sensizlikse bu , kendi derimi ellerimle parçalayasım geliyor. Buraya dokundu, buraya.. Buraya da! Kopar, kopar, kopar!

Kesiyorum saçlarımın her telini, aklımı asacağım onlarla. Ucu ucuna yetiştirip her şeyi, biraz da yerden yüksek bir buluta bağlayacağım bir tarafını, sonra üzerine doğru uçacağım.

Senin bu soğuk nefretin aklımın sınırlarını kaldırdı artık, dayanamıyorum. İçinde olgunlaştırdığın her ne ise, beni her geçen gün, her geçen dakika kemiriyor, bitiriyor.

Delirmenin de ayağa düştüğü bir devirde, ellerimde saçlarım, yarım yamalak cümlelere cesaret vermeye çalışıyorum. Aklımın nerede olduğunu bilmeden, akıl oyunları yapıyorum üstelik...

Kanata kanata sevişmek, sevmek varken seni hangi cehennemdesin, bilmiyorum.



İşin aslı bilsem de anlamıyorum.


....
şuraya da dokundu,
şu-ra-ya!











yazarken: Comma-Sen