Ölü Dervişler

Sen sustukça küfürler biriktiriyorum kumbaramda sana. Hepsini bir solukta harcayasım var. Bozdurup tozlu raflı bakkallarda terbiyemi derviş sabrıyla ekliyorum kara kutuya. Bazen dervişi öldürüp sabrını çalıyorum ve annesi ağlıyor peşinden. Anasını ağlatıyorum sabırlı dervişlerin. Gömüyorum dervişi yerin ta dibine. Sabrını da satıp bit pazarlarında kazandığım sabır bozukluklarını da ekliyorum kumbarama. Sen hep susuyorsun tüm bu dervişler ölüp sabırlar satılırken. Susuyorsun, susuyorsun... Bir bıçak kapıyorum çekmeceden. Küfürlerimle biliyor, biliyor ve "biliyorum". Sokulup sessizliğinin yanına deşiyorum bilenmiş bıçağımla suskunluğunu. Kan akmıyor, ses çıkmıyor. Biliyorum, "biliyorum", ağzını bıçak açmıyor. Koşup yıkıyorum ellerimi sonrasında. K-ovalıyorum kırmızı renkleri tenime ulaşmak için. Sonunda görüyorum. Yıkanmış, arınmış ak pak kendimi. Sonra seni görüyorum. Dilini yutmuş haşarı çocuk. Ve ilk kez çocuklardan nefret ediyorum. Derime gömüp tırnaklarımı sessizce geçiyorum yakınından. Hiç olmamış gibi, hiç yokmuşsun gibi, hiç yaşamıyormuşsun gibi... Sabırla uykuya dalıyorum küfürlü kumbaramı yanıbaşıma alıp. Örtmüyorum üstümü. Açık kalsın herşey istiyorum. Kızgınlığım, hıncım, hırsım... Duvara dayıyorum ayaklarımı. Uzun bir gece kor üstünde dans etmekten yanıyorlar nitekim. Duvarla sevişiyoruz sonrasında. Pürüzsüz tenlere hasret bir adam gibi keşfe çıkıyor Pamuk Ten ülkesinde. Dilediği gibi koşturuyor, dilediği gibi dinleniyor. Yoruluyor bu uzun seferden bir süre sonra. Gömülüyor yine binanın içine, dönüyor arkasını. Güneş doğuyor kırmızı bir fonun ardından. Aralıyorum gözlerimi ayaklarım duvara dayalı. Bavulunu toplayıp minik, tatlı sürprizler yapmak için denizli şehirlere gidişini duyuyorum uzandığım yerden. Sürprizler yapmayı çok seven haşarı çocuk.
Sokuluyorum edepsiz küfürlerime, ekliyorum içlerine yenilerini... Ve sonra düşünüyorum sıradaki sabırlı dervişi...





M.'e