Roma'yı kim yaktı?

Kişiyi yapmayacağı şeylere mecbur etmek, bir insanlık suçu sayılmalı.


Yalandan nefret ediyorken, önüne parsel parsel senaryolar dökülüyorsa...

Gizlemeye düşmanca bir kin besliyorken, her şeyin önüne demir perdeler çekiliyorsa...
 
Sen bir ana kucağı bir de sevgili yatağı derken, üstüne atlara biniliyor deparlar atılıyorsa...

Evvela samimiyet diye diretiyorken, samimiyetsizliğin tarihi yazılıyorsa...

Gözünün önündeki gerçeği, sana paranoya diye yutturmaya çalışıyorlarsa...

Sen insan olmaya çabalarken, onlar seni bile isteye bir canavara dönüştürüyorsa...

Ve tüm bunlar olurken, her su yüzüne vurduğuna karşılık olarak
yalnız bırakılmakla tehdit ediliyorsan...

Yine de yılma.
Ne görüyorsan, odur.

Galileo asırlar önce söyledi:
 
"Dünya dönüyor."

İnkar edemezler.



Ve ineğe de inansan, puta ya da güneşe...
İnancının temelinde "karşılığını bulmak" olsun.


Çünkü Hammurabi'nin de dediği gibi bu dünya "kısasa kısas"la dönmeli.
Diğeri tek taraflı azaptan başka bir şey değil.

Yalansa yalan. 
Gizse, en güzelinden.
Eğer yakıştırıyorsan sen de gül kokla, onun gibi ata binme.
Samimiyetsizliğin kitabını yaz, ona sarılırken gözün telefonda olsun.
Paranoya olduğu iddia edilen her şeyi akışına bırak, çok zaman geçmeden dediğin tüm gerçekliğiyle sahneye çıkıyor.

Ve günü geldiğinde, yalnız bırak.

Çünkü insanların hak ettiği bu.
Biraz fazlası ya da azı değil.
Temiz bir hak ediş.
Dert etme.
Bunun sebebi sen değilsin.

Ama yine de...


Hiçbirini yapamıyorsan, ölmesini dile.
Seni rahatsız eden her şeyin bir şekilde yok olmasını dile.

Sonsuz iyilik ve kötülük diye bir şey yok. 
Yok olmasını istedin diye, taş kalpli olmazsın. 
Sadece hak ettiği budur, basit.


Neron, Roma'yı yakar mıydı kızdırmasalardı?





Ben yok olmasını diliyorum. 




Yeni yaşa günler kala, yok olsun.
Yeni yaş onsuz olsun.
Yeni yaş mutlu olsun. 
Yeni yaş yalansız, gizsiz, samimi ve doğru olsun.





Not:
Ayan nedir, pinhan nedir, nişan nedir şimdi bildim.