Diğer Kişi

Yalnızlık bazı insanlarda kişilik meselesidir.


Kendinden başkasına en fazla 1 saat dayanabilir böyleleri. O saatten sonra diğer kişinin nefes alması bile istenmez. Gitsin istenir, bitsin istenir. Abartıp ölsün istenir.
Söz konusu muhabbet, açılıp kapanan ağızlar, ahtapot misali oraya buraya savrulan kollardan ibaret olur. Öyle salak görünür ki diğer kişi, hayatın anlamını aramak için kaçıp gidesi bir daha da dönmeyesi gelir insanın.


"Tanrım neden yalnızım?" diye haykırsa da yalnız kişilikli insanlar, ellerine başka bir elin dokunmasını, yanlarında başka birilerinin gölgesini, kokusunu istemezler. Yatakları onlarındır, gözleri, sesleri. Ayak altında dolaşan bir kedi yavrusundan farkı yoktur diğer insanların onların gözünde, üstelik birçoğu da kedi sevmez. Bazen iç geçirseler de insandan yapılma kuzu sarmalarına , yatakları boş uykuya dalmayı her zaman daha doyurucu bulurlar.


Üstelik zor bir meseledir yalnızlığın karakter özelliği olması, her kalabalıktan her kucaktan sıyrılmayı gerektirir.




Hasta eder insanı, "tekil kişilik" hastalığı.









yazarken;
Mazzy Star-Cry,Cry