Y.

Şimdi ben sana sen çok değiştin diyeceğim. Ben cümlemi bitirmeden sen önüme tonlar dolusu bahanelerini dökeceksin. Ben onların altında nefes almak için uğraşırken sen bir de hüznünü ekleyeceksin. Ezileceğim. Tam üstümdekilerden bir an olsun kurtulup sana yanlış anladığını izah etmeye çalışacakken sen saçlarını yüzüme sa-vurup oyuncaklarını da alıp gideceksin. Ben yine yalnız kalacağım.

Çok sıkıldım karanlık odalarda kendimi eğip bükmekten. Kendimi azaltıp çoğaltmaktan. Kendi kendimin oyunu, oyunbozanı olmaktan. Artık kaçmadan, korkmadan, kırılmadan oynayabilelim seninle istiyorum. Elindeki aynayı paramparça edip bana bak istiyorum. Bak buradayım. Uzun yıllar önce bakmaktan vazgeçtiğin ben. Benim işte. Tam karşındayım. Gözlerini biraz kısarsan görebileceksin. Küçüldüm nitekim. Büyüdükçe küçüldüm. Elleri gözleri kocaman bir çocuk oldum. Büyük gibi seven, büyük gibi sevişen, ama tüm bunlardan sonra yeni yetme çocuklar gibi ağlayan biri oldum.

Şey ben, gel otur şöyle. Ben çok düşündüm bunu. Kaldırma hemen kaşlarını. Sakin ol. Ben sitem etmek istemem sana. Şey sen, kızma ama...

Çok değiştin sen. Benim o çok sevdiğim renkli gözlü çocuk değilsin artık. İzninle oyuncaklarımı çöpe döküp geliyorum hemen...